
Κάποτε ρώτησα ένα φίλο μου Κρητικό που του άρεσε το άθλημα, αν τρώγονται όλα τα μανιτάρια. «Όλα» μου απάντησε. «Μερικά, μόνο για μία φορά». «Γιατί μόνο μία;» ρώτησα η αθώα. «Γιατί δεν προλαβαίνεις δεύτερη. Τρώνε οι άλλοι κόλυβα στη μνήμη σου, πράγμα όχι εντελώς ακίνδυνο κι αυτό μερικές φορές.!!». «Τα μανιτάρια, αυτοί οι υπέροχοι μύκητες, χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Τα βρώσιμα και τα δηλητηριώδη.
Κι όταν λέμε, δηλητηριώδη, το εννοούμε κυριολεκτικά. Μια κι έξω. Στα μανιτάρια δεν χωράνε αμφιβολίες, τύπου,.. «ίσως, δεν ξέρω, κάτι μου θυμίζει, θα δοκιμάσω και θα σας πω…». Ή είναι ή δεν είναι. Τελεία!! Κατά τα άλλα έχουμε πολλών ειδών μανιτάρια σε μεγάλη ποικιλία σχήματος, χρωμάτων, γεύσης, και αρώματος» μου εξήγησε ο φίλος.

Αυτά στο παρελθόν. Μέχρι φέτος το καλοκαίρι. Στις διακοπές μου.
Όπου εκεί που απολαμβάνω τον ήλιο και τις υπέροχες ακρογιαλιές στο νότιο Πήλιο, χτυπάει το κινητό. «‘Ελα μαμά, μη με ψάχνεις, φεύγω για μια συγκέντρωση των Ο.Σ.Α.ΜΑ.Ε και πιθανόν να μην έχω επαφή εκεί που πάω. Φιλάκια». Εγώ δε πάλι, λίγο η σύγχυση, λίγο το σήμα, ακούω μόνο το Οσάμα, κάνω τους συνειρμούς μου, λέω ένα ωχ! Παναγία μου και μου έρχεται σκοτοδίνη. Όχι πέστε μου, εσάς που θα πήγαινε το μυαλό σας? Γιατί εμένα, της μάνας, της Ελληνίδας, μου πήγε στο Prozac. Να το πάρω πρώτα, ή να κάνω κατευθείαν λοβοτομή να μην καταλαβαίνω η μάνα τίποτε πια.

Πήγε, ήρθε, ησύχασα, είδα τις φωτογραφίες, διάβασα τα φυλλάδια, έμαθα πως πέρασε και ενθουσιάστηκα. Γρεβενά κι Ο.Σ.Α.ΜΑ.Ε θα τα πούμε του χρόνου από κοντά. Παρεπιπτόντως, Ο.Σ.Α.ΜΑ.Ε σημαίνει: « Οργάνωση Συλλεκτών Άγριων Μανιταριών Ερωτευμένοι». Άιντε, μου την κάνατε τη λαχτάρα. Στην 5η συνάντησή σας θα είμαι κι εγώ εκεί. Όχι που θα αφήσω τόσο ωραία εκδήλωση. Ελπίζω του χρόνου να είναι και καλλίτερα.
Για όσους ενδιαφέρονται επίσης, ιδού τι έμαθα: 4η Πανελλήνια Γιορτή Μανιταριών- Γρεβενά.



Και φυσικά οι μανιταρόσουπες και οι μανιταρόπιτες εντυπωσίασαν με τις γεύσεις τους, ενώ η μαγειρίτσα από μανιτάρια ήταν αποκάλυψη. Διοργανωτές, εθελοντές και συμμετέχοντες από όλες τις ηλικίες έζησαν τρεις υπέροχες μέρες και έφυγαν με μια ζεστή και γλυκιά ανάμνηση συντροφικότητας.Τέτοιου είδους εκδηλώσεις που σιγά σιγά πληθαίνουν και απλώνονται σ΄όλη την Ελλάδα, είναι ευχής έργο για τη νέα γενιά, που με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν την παράδοση του τόπου μας με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο. Χωρίς τα δήθεν φολκλόρ στερεότυπα, γνωρίζουν την Ελλάδα και τις ομορφιές της και έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν με ανθρώπους από διαφορετικές περιοχές της χώρας μας
Τέλος, από ότι έμαθα, η περιοχή των Γρεβενών έχει σημαντική παράδοση στη συλλογή άγριων μανιταριών. Καλοί γνώστες των βρώσιμων αλλά και των επικίνδυνων ειδών, οι φίλοι του είδους, αλλά και οι άσχετοι όπως εγώ, έχουν εδώ την ευκαιρία να δουν, να συλλέξουν, να γευτούν αλλά και να μάθουν πολλά πράγματα για τα μανιτάρια. Μάλιστα, κάπου διάβασα ότι έχουν αρχίσει να κάνουν και συλλογή άγριας τρούφας με τη βοήθεια εκπαιδευμένων σκύλων.!!!! Φανταστικό? Λέτε να γίνει η άγρια τρούφα παραδοσιακό ελληνικό έδεσμα, στο μέλλον?

"Τα λόγια είναι περιττά... Το κείμενο αυτό γράφτηκε πέρυσι κάπου τέτοιο καιρό και νομίζω πως τα λέει όλα. Όλοι μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει Ο.Σ.ΑΜΑ.Ε*. Μ' αυτό το κομμάτι ανοίγει η αυλαία της νέας σελίδας της οργάνωσης στο διαδύκτιο. Καλή αρχή... Κι ακόμα δεν είδατε τίποτα"
3 σχόλια:
Είστε απλώς γαμάτοι!!! Μέσα σε όλο το χάος της κοινωνίας μας εσείς βρίσκεται τη δύναμη και το κουράγιο να χαμογελάτε και να βλέπετε τη φύση και το περιβάλλον με άλλο... μάτι. Πραγματικά είστε απίστευτοι.
allo paides!!!
Fuit καθεσαι και πινεις jack και μετα γραφεις στο φορουμ?
εγω εχω συνιθισει οταν ειμαι τυφλα,ξες,να παιρνω καμια πρωην τηλεφωνο,να κανω νεες γνωριμιες ομοιοπαθων και τετοια...αλλα στο φορουμ?ελεος!
Ήταν όντως υπέροχα...! ;)
Δημοσίευση σχολίου